Onze bruiloft: terugblik op de grote dag!
Alweer ruim anderhalve maand geleden was onze grote dag, die begon met flinke buien, maar de regen voor een stralend zonnetje inwisselde op het moment dat wij elkaar bij onze voordeur gingen ontmoeten! Helemaal perfect dus! Hoe kijk ik terug op de dag?
Ten eerste met een gigantisch grote glimlach, het was allemaal heel relaxxed, ik was zelf ook helemaal in staat om alle regeldingen los te laten en onze ceremoniemeesters hebben de dag op rolletjes laten lopen. Wij hebben geen moment van stress ervaren en ontzettend veel plezier gehad.
We hadden een redelijk complete dagplanning gemaakt, met hier en daar wat uitloop en dat is ook echt een aanrader, want: dingen lopen soms een beetje uit, hoewel dit bij ons wel meeviel, het is het heel fijn om gewoon even te kunnen zitten en te genieten. Het enige dat bij ons iets meer tijd kostte was het diner, dat uit redelijk wat gangen bestond, en ook heel even stil lag toen er een hele mooie speech met een gezongen nummer door onze vaders werd opgevoerd. Aangezien wij ons nog even terug wilden trekken voordat de avondgasten zouden arriveren heb ik een deel van het toetje laten staan. Dit was prima, want ik had al meer dan genoeg lekkere dingen gegeten!
Hetgeen waar ik me vooraf zorgen over gemaakt had bleek (natuurlijk) reuze mee te vallen: ik was bang dat mijn satijnen rok na twee tellen over een nat grasveld of een natte straat een prachtig verloopje van bruin naar groen naar wit zou hebben. Dit viel echt reuze mee, zelfs na de hele avond feesten zaten er slechts grauwige vlekjes op de onderste naden aan de binnenkant van de jurk, en we hebben 1 ongelukje gehad met druppels zonnebrand. Maar die zag je alleen als je heel goed keek. Zelfs nadat we de sleep omhoog gespeld hadden en er toch iemand op stond, waardoor de veiligheidsspelden losschoten is er niets gescheurd of iets dergelijks!
Van tevoren leek het ons lastig om de hele dag in het middelpunt van de aandacht te staan, maar daar wen je eigenlijk best snel aan. Je krijgt zere kaken van het lachen, en zere voeten van het dansen (ik kon aan het einde echt niet meer goed staan, achteraf bleek ik ook twee blaren onder mijn voorvoeten te hebben, ondanks gelzooltjes en fijne schoenen…), maar toch wil je niet stoppen met lachen en dansen.
Ten slotte moet ik zeggen dat het cliché waar is: de dag gaat zo snel, het vliegt echt voorbij, dus probeer van ieder moment te genieten!
Ook niet onbelangrijk: deze fantastisch mooie foto’s zijn gemaakt door Nico Alsemgeest
